رابطه ی ناگویی عاطفی و هوش هیجانی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ی دوّم راهنمایی شهر دزفول

هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط ناگویی عاطفی و هوش هیجانی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر بوده است. نمونه ی مورد مطالعه در این پژوهش 265 نفر بود که از بین جامعه ی دانش آموزان دختر پایه ی دوّم راهنمایی شهر دزفول، در سال تحصیلی 91-90، با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای نسبتی انتخاب شد. برای سنجش متغیّرهای مورد مطالعه از پرسشنامه ی ناگویی عاطفی کودکان، سیاهه ی بهره ی هیجانی کودکان و نوجوانان بار-آن و خرده آزمون سازگاری اجتماعی آزمون شخصیّت سنج کالیفرنیا استفاده شد. در پژوهش حاضر، ویژگی های روان سنجی ابزارها، مطلوب ارزیابی گردید. برای تحلیل داده ها از روش های آماری همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل همبستگی متعارف استفاده شد. آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که بین ناگویی عاطفی و سازگاری اجتماعی رابطه ی منفی و معنی دار و بین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون به روش مرحله ای نشان داد هوش هیجانی و ناگویی عاطفی به ترتیب می‎توانند سهم بیشتری در پیش بینی سازگاری اجتماعی داشته باشند. همچنین یافته ها نشان داد که خلق عمومی، مدیریّت استرس، هوش بین فردی، دشواری در توصیف احساس ها، انطباق پذیری و دشواری در تشخیص احساس ها به ترتیب بهترین پیش بین ها برای تمامی مولّفه های سازگاری اجتماعی در دانش آموزان می باشد, emotional intelligence, social adjustment